ดิสก์เสมือน หรือไฟล์ .VMDK ที่เราคุ้นเคยกันก็จะมีอย่างบาง (Thin) และอย่างหนา (Thick) แต่ในความเป็นจริง ดิสก์เสมือนแตกออกได้เป็น 3 แบบ คือ
- Thin…. ดิสก์เสมือนแบบบาง
- Zeroed Thick…. ดิสก์เสมือนแบบหนา เขียนศูนย์ทีหลัง
- Eager zeroed thick…. ดิสก์เสมือนแบบหนา เขียนศูนย์เลย
ก่อนจะไปดูว่าทั้ง 3 แบบต่างกันอย่างไร ขออธิบายเรื่องการ “เขียนศูนย์ (Zeroing)” กันก่อน ในการใช้งาน ESX/ESXi เมื่อเราสร้างดิสก์เสมือนให้แก่จักรกลเสมือน โฮสต์จะมีกระบวนการในการเขียนเลขศูนย์ลงไปทุกๆ บล็อค (Block) เพื่อให้มั่นใจได้ว่าข้อมูลเก่าที่ค้างอยู่จะถูกล้างทิ้งไป การเขียนศูนย์ลงไปจะทำได้ใน 2 ช่วงเวลา คือเวลาที่เราสร้าง (create-time) ดิสก์เสมือน หรือเวลาที่เราจะใช้บล็อคนั้นเป็นครั้งแรก (run-time)
Thin เราคุ้นเคยกับดิสก์เสมือนแบบบางนี้มาช่วงหนึ่งแล้ว กล่าวคือหากเราต้องการพื้นที่ 100 กิกกะไบต์ แต่ใช้จริง 20 กิกกะไบต์ พื้นที่ที่สูญเสียไปบนสตอเรจก็จะแค่ 20 กิกกะไบต์เท่าที่ใช้จริง เพียงแต่โฮสต์จะทำการหลอกระบบปฏิบัติการเกสต์ด้านในว่าคุณมีอยู่ 100 กิกกะไบต์นะ การเลือกใช้ดิสก์เสมือนแบบบางช่วยให้เราใช้งานพื้นที่สตอเรจได้คุ้มค่ายิ่งขึ้น แต่ประสิทธิภาพจะด้อยกว่าวิธีอื่นเมื่อเราต้องการเขียนลงบนพื้นที่ใหม่หรือบล็อคใหม่ โฮสต์ต้องเสียเวลาในการควานหาว่าบล็อคไหนว่าง แล้วเขียนศูนย์ลงไปเพื่อล้างข้อมูลเก่า (run-time) จากนั้นก็ค่อยเขียนข้อมูลที่ต้องการเก็บลงไป…. ข้อดีคือสร้างดิสก์เสมือนขึ้นมาได้เร็ว และใช้งานพื้นที่ได้คุ้มค่า
Zeroed Thick ตัวนี้จะเป็นค่าตั้งต้นสำหรับดิสก์เสมือนแบบหนา เมื่อเราสร้างมันขึ้นมาในครั้งแรกโฮสต์จะจองพื้นที่ตามที่เราต้องการ เช่น เราต้องการ 100 กิกกะไบต์ ระบบก็จะกันพื้นที่ให้เลย ใช้ไม่ใช้ก็จะเสียพื้นที่ไป แต่การจองไว้เลยนี้จะให้ประสิทธิภาพการทำงานดีกว่าดิสก์แบบบาง อย่างไรก็ตามการสร้างดิสก์เสมือนแบบ Zeroed Thick จะยังไม่มีการเขียนศูนย์ลงไปในตอนสร้างดิสก์เสมือน แต่จะเขียนศูนย์ลงไปบนแต่ละบล็อคเมื่อบล็อคนั้นจะถูกใช้ (run-time) วิธีการแบบนี้จะทำให้การสร้างดิสก์เสมือนขึ้นมาใหม่ใช้เวลาไม่นานนัก
Eager Zeroed Thick เป็นดิสก์เสมือนแบบหนาที่เขียนศูนย์ให้เสร็จสรรพ กล่าวคือเมื่อเราต้องการพื้นที่ 100 กิกกะไบต์สำหรับสร้างดิสก์เสมือนแบบนี้ ระบบจะกันพื้นที่ 100 กิกกะไบต์ให้ทันที พร้อมทั้งเขียนศูนย์ลงไป (create-time) นั่นทำให้เสียเวลาในการสร้างขึ้นมาใหม่มากกว่าสองแบบที่ผ่านมา แต่สิ่งที่จะได้มาก็คือประสิทธิภาพในการใช้งานจะดีกว่าอย่างแน่นอน ดิสก์เสมือนแบบหนาเขียนศูนย์เลยจำเป็นมากกับความสามารถของ VMware Fault Tolerance (FT) และการนำดิสก์เสมือนไปใช้งานกับระบบ Microsoft Cluster Services (MSCS)
เมื่อเราเข้าใจประเภทของดิสก์เสมือนลึกซึ้งดีแล้ว เราก็กลับมาที่ 3PAR Thin Persistance…. แน่นอนว่าสตอเรจของสามพาร์สามารถช่วยในกรณีที่เราสร้าง Eager Zeroed Thick ได้ในการเขียนเลขศูนย์ลงไปทุกบล็อค เพื่อให้การสร้างดิสก์เสมือนแบบนี้เร็วขึ้น รวมทั้งไม่ต้องอาศัยทรัพยากรจากโฮสต์ นอกจากนั้นสามพาร์ยังมีความสามารถในการทำ Thin Persistance ผ่านทางชิป 3PAR Gen3 ASIC ที่อยู่บนสตอเรจ เพื่อช่วยให้ดิสก์อย่างหนาแบบเขียนศูนย์ กลายเป็นดิสก์อย่างบางแบบหนาแบบเขียนศูนย์ หมายถึง แทนที่ต้องเสียพื้นที่ไปเปล่าๆ สำหรับเก็บเลขศูนย์ เราก็จะไม่ต้องเสียไป เช่น หากเราต้องการดิสก์เสมือนแบบ Eager Zeroed Thick ขนาด 100 กิกกะไบต์ แล้วมีข้อมูลเก็บอยู่เพียง 20 กิกกะไบต์ เท่ากับเราต้องเสียพื้นที่ไป 80 กิกกะไบต์ไปเปล่าๆ เจ้า Thin Persistance (คือการคงความบางไว้อย่างยิ่งยวด) ก็จะเข้ามาช่วยให้เราไม่ต้องเสียพื้น 80 กิกกะไบต์ที่ยังไม่ได้ใช้ มันจะทำการหลอกโฮสต์ (ESX/ESXi) อีกทีว่าคุณมีดิสก์เสมือนอยู่ 100 กิกกะไบต์นะ พร้อมเขียนเลขศูนย์ไว้เสร็จ แต่จริงๆ แล้วสามพาร์จะใช้เสียพื้นที่ไปเพียง 20 กิกกะไบต์เท่านั้น นับเป็นความสามารถที่ช่วยเสริมส่งให้สามพาร์ยังถือครองความเป็นผู้นำด้านสตอเรจแบบบางๆ ไว้ต่อไปเหนือคู่แข่งอื่นๆ
วันนี้ลาไปกับความสามารถอันน่าทึ่งของเจ้าสามพาร์สตอเรจแต่เพียงเท่านี้ก่อน ไว้โอกาสหน้าเมื่อได้มีโอกาสได้ใกล้ชิดกับมันมากกว่านี้ คงมีอะไรมาเล่าให้ฟังอีก…. สวัสดี
อ้างอิง
No comments:
Post a Comment